Η Περιφέρεια Πελοποννήσου αποφάσισε να παρατείνει τις απαγορεύσεις πρόσβασης και δραστηριοτήτων σε δασικές περιοχές μέχρι και τον Οκτώβριο. Και κάπου εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα, όχι για την αναγκαιότητα των μέτρων, αλλά για την επιλεκτική εφαρμογή τους και την έλλειψη ελέγχου.

Κατ’ αρχάς, ας το ξεκαθαρίσουμε: Καμία πυρκαγιά στην Ορεινή Κορινθία δεν προκλήθηκε από οργανωμένο φεστιβάλ όπως το γνωστό Voes Festival. Ήταν αποτέλεσμα θερμών εργασιών και φυσικά, δεν υπάρχει καμία… φυσική καταστροφή, όπως ακούστηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Σικυωνίων.

Αναφορικά με ένα περιβόητο rave party που έγινε νύξη ότι μπορεί να συνδέεται (όπως προέκυψε δεν ισχύει κάτι τέτοιο), δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τις συνθήκες και τις άδειες υπό τις οποίες πραγματοποιήθηκε (για το οποίο θα πρέπει να γίνει έρευνα και να δοθούν απαντήσεις από Δήμο Σικυωνίων και Περιφέρεια Πελοποννήσου, ακόμα και από την Πυροσβεστική), επομένως δεν θα τοποθετηθούμε για κάτι που δεν γνωρίζουμε. Οφείλουμε όμως να προστατεύσουμε εκείνους που λειτουργούν υπεύθυνα επί σειρά ετών και τους γνωρίζουμε.

Η εμπειρία μας από φεστιβάλ σε ορεινούς όγκους, ακόμα και μέσα σε δάση, μας επιτρέπει να μιλήσουμε με βεβαιότητα: όλα τηρούν αυστηρούς κανόνες πυρασφάλειας, βρίσκονται υπό διαρκή επιτήρηση και ουδέποτε αποτέλεσαν πηγή κινδύνου. Πολλά μάλιστα, μετρούν πάνω από 10 και 15 χρόνια ζωής και φιλοξενούν χιλιάδες επισκέπτες με απόλυτη ασφάλεια.

Το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι γιατί υπάρχουν οι απαγορεύσεις. Σωστά υπάρχουν. Το ερώτημα είναι ποιος ελέγχει αν εφαρμόζονται και ποιος είναι υπεύθυνος για την τήρησή τους.

Γιατί εάν πράγματι τηρούνταν, τότε οι θερμές εργασίες που προκάλεσαν τη φωτιά δεν θα είχαν πραγματοποιηθεί ποτέ. Αντί λοιπόν να γίνεται συζήτηση περί “φεστιβάλ” και “συναθροίσεων”, ας επικεντρωθούμε στον πυρήνα του προβλήματος: την έλλειψη ουσιαστικών ελέγχων και πρόληψης.

Η απόφαση της Περιφέρειας Πελοποννήσου για επέκταση της απαγόρευσης μέχρι τον Οκτώβριο θέτει ένα ακόμη, κρίσιμο ζήτημα: Τι θα γίνει με τον Πευκιά, τον πολύτιμο αυτό πνεύμονα πρασίνου εντός του αστικού ιστού, που δέχεται χιλιάδες επισκέπτες καθημερινά;

Αν η απαγόρευση ισχύσει στην Καστανιά, στα Γεράνεια, στη Ζήρεια ή στη Λίμνη Δόξα, γιατί να μην ισχύσει και στον Πευκιά; Εκεί μάλιστα ο κίνδυνος δεν περιορίζεται μόνο στο δάσος, αλλά και άμεσα σε ανθρώπινες ζωές.

Για να είμαστε σαφείς: Κανείς δεν ζητά να κλείσει ο Πευκιάς εν μέσω τουριστικής περιόδου. Αυτό που ζητάμε είναι σαφείς απαντήσεις και ενιαία εφαρμογή των μέτρων. Δεν γίνεται να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά. Είτε εφαρμόζεις το μέτρο καθολικά, είτε το προσαρμόζεις με βάση τις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε περιοχής.

Και κυρίως: Η λύση δεν είναι το λουκέτο. Είναι η πρόληψη. Είναι οι ενισχυμένοι έλεγχοι, οι οργανωμένες ομάδες πυρασφάλειας και η διαρκής επιτήρηση. Δεν μπορεί η Πολιτεία να απουσιάζει από τον σχεδιασμό και να επιστρέφει μόνο με… απαγορεύσεις και πρόστιμα.

Κλείνοντας, ένα ερώτημα που απασχολεί πολλούς: Τι θα συμβεί φέτος με το Ziria Festival, το ιστορικότερο φεστιβάλ της Κορινθίας, το οποίο είναι προγραμματισμένο για τα τέλη Αυγούστου στο Χιονοδρομικό Κέντρο της Ζήρειας;

Θα πραγματοποιηθεί; Υπάρχει απόφαση; Υπάρχουν μέτρα; Θα επιβληθούν περιορισμοί ή όχι; Διότι πώς είναι δυνατόν να μην πραγματοποιηθεί το Ziria Festival, το πρώτο φεστιβάλ που διενεργήθηκε σε χιονοδρομικό κέντρο πριν 16 χρόνια;

Αν παρθεί μια τέτοια απόφαση, γνωρίζουν οι αρμόδιοι ότι θα πρόκειται για πανελλήνια πρωτοτυπία στα χρονικά των ορεινών φεστιβάλ;

Αντώνης Σουκαράς