Μεταξύ μας πάντως – αν και το γνωρίζουν όλοι πολύ καλά – ο γυμνισμός υπάρχει και αναπτύσσεται στην περιοχή μας, ακόμα και αν αυτό θεωρείται “παράνομο”.

Ο γυμνισμός στην Ελλάδα μετρά ήδη περίπου 60 χρόνια. Για πρώτη φορά το 1959 οπαδοί του κινήματος προσπάθησαν να νοικιάσουν ένα ξενοδοχείο στο Λουτράκι και να το μετατρέψουν σε οργανωμένο κέντρο φιλοξενίας, αλλά συνάντησαν τις αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας και των αρχών. Αντιλαμβάνεται κανείς, λοιπόν, τους λόγους για τους οποίους καμία δημοτική αρχή – όχι μόνο στο Λουτράκι αλλά σε ολόκληρη την Κορινθία – δεν ενδιαφέρεται να προχωρήσει ένα κατά τα άλλα σίγουρα επιτυχημένο πρότζεκτ. Η σύγκρουση με τη γερασμένη τοπική κοινωνία, μάλλον θα έχει περισσότερα αρνητικά παρά θετικά, σε προσωπικό επίπεδο μιλώντας.

Ωστόσο, το 1983 μπορεί να θεωρηθεί η επίσημη ημερομηνία καθιέρωσης του γυμνισμού στην Ελλάδα με την ψήφιση του σχετικού νόμου από τη Βουλή των Ελλήνων. Η Ελλάδα μάλιστα μαζί με τη Γαλλία και την Κροατία διεκδικούν κάποιες από τις πρώτες θέσεις στις προτιμήσεις των γυμνιστών.

Ο πανελλήνιος χάρτης των επίσημων ακτών για γυμνιστές απαριθμεί μόλις 55 παραλίες σήμερα, οπότε μάλλον δεν μπορούμε να είμαστε ιδιαίτερα αισιόδοξοι στην Κορινθία (αλλά και σε ολόκληρη την Πελοπόννησο, αν αναλογιστεί κανείς ότι υπάρχει μόνο μία τέτοια στη Μεσσηνία).

Αν έπρεπε να προτείνουμε παραλίες που θα μπορούσαν να πάρουν την τυπική ονομασία “γυμνιστών” θα λέγαμε για αρκετές. Μόνο στο δήμο Λουτρακίου-Περαχώρας-Αγίων Θεοδώρων με τους πολλούς επισκέπτες από την Αθήνα, μου έρχονται στο μυαλό τουλάχιστον 4-5 – στις οποίες ήδη γίνονται δειλά βήματα από όσους τις επιλέγουν.

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η περιοχή ή περιοχές που θα αποφασίσουν να επενδύσουν και σε αυτή τη μορφή τουρισμού, θα λάβουν μεγάλο κέρδος, μιας και τους θερινούς μήνες οι λάτρεις του γυμνισμού μόνο ψάχνουν. Και αν βρουν θα έρθουν. Και αν έρθουν θα ξανά έρθουν.

Τι χρειάζεται; Θέληση και έλλειψη φόβου για το αν θα αντιδράσει η εκάστοτε τοπική κοινωνία. Στο 2022 βρισκόμαστε…