Του Αντώνη Σουκαρά

Ολα ξεκίνησαν ένα απόγευμα, πριν από λίγες ημέρες, όταν έπεσε μια πρόταση σε φιλικό τραπέζι. Και μόνο από την περιγραφή, ομολογώ ότι με είχε εξιτάρει η επίσκεψη σε ένα diner σκέτη… αμερικανιά. Χωρίς να το πολυσκεφτούμε, μπήκαμε στο αυτοκίνητο και φτάσαμε στο 72ο χλμ. της ΠΕΟ Αθηνών-Κορίνθου, εκεί ακριβώς όπου βρίσκεται ένα αναπαλαιωμένο βενζινάδικο με την κωδική ονομασία “Μενέλαος” και ακριβώς δίπλα του ένα μαγαζάκι βγαλμένο όχι μόνο από άλλη εποχή, αλλά κυρίως από σινεμά!

Το πρώτο πράγμα που σου κάνει αντύπωση, πριν καν εισέλθεις στον χώρο στάθμευσης, είναι χωρίς αμφιβολία το αμερικάνικο logo του βενζινάδικου, αλλά πολύ περισσότερο ένας σκελετός επάνω σε μια chopper.

OK, το βενζινάδικο από μόνο του σε ελκύει να φουλάρεις, μόνο και μόνο για να πλησιάσεις και να δεις από κοντά το πώς γίνεται ένα τέτοιο πρατήριο να αντέχει μέχρι σήμερα και μάλιστα, έχοντας ένα πολύ ιδιαίτερο και δικό του στυλ, μακριά από επιγραφές εταιρειών καυσίμων και άλλα τέτοια.

Το αποκορύφωμα, ωστόσο, είναι το Diner 72 και εδώ δεν χωρούν οπαδικά! Με την είσοδο μας στο κατάστημα κοιταχτήκαμε. Οχι μία φορά, αλλά ξανά και ξανά, διότι δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο της Κορίνθου, σε μια υποβαθμισμένη πλέον Εθνική Οδό, λειτουργεί και μάλιστα γράφει τη δική του ιστορία μια αμερικάνικη ιδέα.

Αφού παραγγείλαμε τις ομελέτες και τους καφέδες μας, έχοντας μεγάλη “δίψα” για να μάθω από που και πως πήρε “σάρκα και οστά” το project, φώναξα τον Νίκο ο οποίος έτρεχε για όλα και φαινόταν από μακριά ότι πρόκειται για τον υπεύθυνο.

Αρχικά μας επιβεβαίωσε ότι έχει κάνει ένα πέρασμα από τις ΗΠΑ (δεν θα μπορούσε να εξηγηθεί διαφορετικά η εικόνα), μας εξήγησε ότι όλα ξεκίνησαν από την κοινή αγάπη αρκετών ανθρώπων για τις μηχανές. Ο ίδιος, φανοποιός στο επάγγελμα, είχε τη δυνατότητα όχι μόνο να επιδιορθώνει, αλλά και να ομορφαίνει κάθε τι επάνω σε μια μοτοσικλέτα, αλλά κυρίως να σχεδιάζει και να κατασκευάζει εξ αρχής.

Και ενώ οι μουσικάρες που συνδέονταν άρρηκτα με το όλο περιβάλλον και μας έφτιαχναν τη διάθεση, ο Νίκος συνέχισε να μας εξιστορεί, όσα οδήγησαν τον ίδιο και τον Μίλτο στο να φτιάξουν το Diner 72. “Ηταν μια απόφαση που πάρθηκε ώστε να μπορούμε να έχουμε εμείς αλλά και όλες οι λέσχες που περνούν από την περιοχή, ένα σημείο αναφοράς για άραγμα, καφέ, burger, μπύρες”. Σε χρόνο-ρεκόρ το κατάστημα έγινε γνωστό σε όλη την ελληνική κοινότητα των οπαδών μοτοσικλετών και σύντομα πήρε παγκόσμιες διαστάσεις, με λέσχες από όλο τον κόσμο να κάνουν μια στάση, αποθεώνοντας αυτό το μικρό μαγαζάκι στους Αγίους Θεοδώρους.

Δεν είναι μόνο για αυτό διάσημο το Diner 72 και ο “Μενέλαος”, όμως, καθώς στο σημείο αυτό ο Βασίλης Κεκάτος γύρισε τη μικρού μήκους ταινία του «Η απόσταση ανάμεσα στον ουρανό κι εμάς», βραβευμένη με Χρυσό Φοίνικα!

Είναι και τα δεκάδες video clip που έχουν γυριστεί, είναι και οι πολλές φωτογραφίσεις από διάσημους φωτογράφους, είναι και οι διαφημίσεις μεγάλων εταιρειών όπως αυτών των Kellogg’s.

Κάπως έτσι, αποχωρήσαμε με ένα πλατύ χαμόγελο, γιατί γνωρίσαμε ακόμα ένα “άγνωστο” σημείο της Κορινθίας. Μια ενδιαφέρουσα πρόταση για πρωί και βράδυ. Κάτι το μαγικό, το διαφορετικό. Αποχαιρετήσαμε τον Νίκο και ανανεώσαμε το ραντεβού μας με ακόμα περισσότερες ιστορίες, άλμπουμ φωτογραφιών και αυτή τη φορά συντροφιά με burger και Paulaner!