Eπιμέλεια: Αντώνης Σουκαράς

Εδώ και ενάμιση χρόνο ο Padou διαμένει στην ανοιχτή δομή προσφύγων και μεταναστών στην Κόρινθο, ενώ σε λίγες ημέρες και συγκεκριμένα στις 29 Νοεμβρίου εξετάζεται η υπόθεση ασύλου του από τη δευτεροβάθμια επιτροπή, με τον κίνδυνο απέλασης και άρα την επιστροφή στην πιο αιματοκυλισμένη χώρα στον κόσμο, να είναι πιο ορατός από ποτέ.

Η περίπτωση του Padou δεν είναι η μοναδική, είναι η συνέχεια των πολλών περιπτώσεων που έχουν αναδειχθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα και αφορούν ασυνόδευτα παιδιά που ενηλικιώθηκαν στην Ελλάδα και που με την κατάργηση της διάταξης για τη δυνατότητα των δικαστών των ανεξάρτητων Επιτροπών της Αρχής Προσφυγών να παραπέμπουν σε άδεια διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους όταν κρίνουν ότι συντρέχουν σοβαροί λόγοι υγείας ή προστασία της παιδικής ηλικίας ή έχουν αναπτυχθεί ισχυροί δεσμοί με τη χώρα, από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, κινδυνεύουν άμεσα με απέλαση.

Συναντήσαμε τον Padou στο αγαπημένο του μέρος, εκεί όπου ξεχνιέται και προσπαθεί να κρατήσει τα όνειρά του ζωντανά. Στο Καλογεροπούλειο Ιδρυμα, όπου παιδιά από τη δομή έχουν τη δυνατότητα να ασχοληθούν με τη μουσική, σε συνεργασία και με το Εl sistema Greece. Όπως ο ίδιος μας διηγείται “η μουσική με κάνει να χαλαρώνω, να ξεχνιέμαι, αλλά και να προσπαθώ να γίνω καλύτερος, ώστε μια μέρα να ασχοληθώ επαγγελματικά με τη μουσική”.

Ο Padou κατάφερε να ταξιδέψει από το Κονγκό και να φτάσει ως τη χώρα μας έχοντας πάντα μαζί την αγαπημένη του τρομπέτα. Δεν την άφησε, ακόμα και στις δύσκολες συνθήκες που είχε να αντιμετωπίσει στο Αιγαίο. Παρά την περίοδο της πανδημίας, προσπάθησε να έρθει κοντά με την ελληνική γλώσσα, όπου κάνει σημαντικά βήματα βελτίωσης με προσωπική θέληση, ενώ ταυτόχρονα εργάζεται στο Ναύπλιο για να μπορεί να συντηρείται αλλά και να εντάσσεται όσο περισσότερο μπορεί στην κοινωνία, χωρίς πάντως να παραμελεί τις πρόβες, τα μαθήματα και τις συναυλίες του.

“Θέλω να ζήσω στην Ελλάδα, στο Κονγκό δεν θα έχω καλό τέλος μου είχε πει ένας σημαντικός άνθρωπος – που με βοήθησε για να καταφέρω να φύγω – την περίοδο όπου ο πρόεδρος της χώρας δεν αποδεχόταν την ήττα του στις εκλογές και επέβαλλε στρατιωτικό νόμο και βία εναντίον των πολιτών”, μας λέει ο Padou που με δάκρυα στα μάτια και με ένα μεγάλο “γιατί” ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του αναφέρει ότι “δεν έχω καμία επικοινωνία με τους δικούς μου ανθρώπους λόγω του καθεστώτως, δεν ξέρω αν ζουν ή αν έχουν πεθάνει”.

Το Καλογεροπούλειο Ίδρυμα είχε γράψει για τον Padou:

“Ο Padou είναι μαθητής μας στο Καλογεροπούλειο Ωδείο.

Συγκινηθήκαμε όταν μάθαμε από τους υπευθύνους του El sistema Greece την ιστορία του. Όταν έφυγε από την πατρίδα του πήρε μαζί του την τρομπέτα του. Έφθασε στην Ελλάδα χωρίς παπούτσια κρατώντας όμως την τρομπέτα αγκαλιά.

Δειλά μπήκε μέσα στο Ίδρυμα σκυμμένος πάντα από φόβο.

Τον αγκάλιασε το El sistema, του έφεραν αμέσως σιγαστήρα για να μπορεί μέσα στην Δομή να μελετάει και τον ενέταξε στην ορχήστρα της και στα ομαδικά μαθήματα.

Επειδή διακρίθηκε για το επίπεδο του και την αγάπη του για πρόοδο τον εντάξαμε στην τάξη του κ.Βασιλείου σε ιδιαίτερο μάθημα ως υπότροφο μας. Η συμμετοχή του δε στη Νεανική Ορχήστρα του Ιδρύματος είναι ξεχωριστή, όπως και κάθε σπουδαστή μας.

Το Καλογεροπούλειο Ίδρυμα είναι αγκαλιά για όλους τους νέους από όπου και αν κατάγονται.

Παρακαλούμε μην διώξετε τον Padou, είναι άδικο.

Η ευγένεια του, η επιμέλεια του, η συνέπεια του, δείχνουν πως αξίζει να του δοθεί άσυλο. Θα έχουμε κερδίσει έναν πολύ καλό μουσικό και έναν καλό άνθρωπο.

Όλοι εμείς οι άνθρωποι του Καλογεροπούλειου Ιδρύματος σας λέμε πως ο Padou είναι δικό μας παιδί.

Απαιτούμε να του δώσετε την ευκαιρία να ζήσει ανάμεσα μας!

Μαρία Χρισταρά, Παναγιώτης Θεοδοσίου”

Πέραν του Καλογεροπούλειου Ιδρύματος και ολόκληρης της τοπικής κοινωνίας της Κορίνθου που βρίσκεται στο πλευρό του Padou, η περίπτωση του έφτασε ως τον υπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου μέσω πρωτοβουλίας του τομεάρχη Μετανάστευσης και Ασύλου του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ., Γιώργου Ψυχογιού, αλλά και πολλών ακόμα βουλευτών της αξιωματικής αντιπολίτευσης που συνυπογράφουν την εν λόγω αναφορά.

Ο Padou κινδυνεύει με επιστροφή σε μια από τις πιο επικίνδυνες εμπόλεμες ζώνες και αυτό μας αφορά όλους!