Από τις 10:30 το πρωί της Παρασκευής (28/2) εκατοντάδες (που στη συνέχεια έγιναν χιλιάδες) διαδηλωτές άρχισαν να καταφθάνουν στην πλατεία Περιβολάκια της Κορίνθου.

Με πανό και συνθήματα οι συμμετέχοντες στο συλλαλητήριο ζητούν δικαίωση για τις ψυχές των 57 συνανθρώπων μας που βρήκαν τραγικό θάνατο στις 28 Φεβρουαρίου 2023.

Το σύνθημα “δεν έχω οξυγόνο” κυριάρχησε σε όλη την Ελλάδα. Απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλη τη χώρα, έτσι και στην Κόρινθο (αλλά και σε άλλες περιοχές της Κορινθίας), οι πολίτες ζήτησαν απόδοση δικαιοσύνης για το έγκλημα των Τεμπών, ζήτησαν διαφάνεια, δικαίωση της μνήμης των θυμάτων και του αγώνα των συγγενών. Συγκεντρώσεις έγιναν και σε πόλεις του εξωτερικού, σε έναν πρωτοφανή συντονισμό.

Νωρίτερα σήμερα το πρωί, στο σημείο του δυστυχήματος, εκεί που χάθηκαν 57 ψυχές από τα λάθη της κυβέρνησης, εκεί που χάθηκαν αποδεικτικά στοιχεία με ευθύνη της κυβέρνησης, βρέθηκαν οι συγγενείς των παιδιών που έστειλαν το δικό τους μήνυμα.

Ο Νίκος Πλακιάς μίλησε από τα Τέμπη, η Μαρία Καρυστιανού από την πλατεία Συντάγματος. Στην Κόρινθο, από την άλλη, δονούσε τον αέρα ο ήχος της “κοιλάδας των Τεμπών”. Η πλατεία ήταν γεμάτη και κάθε απλός πολίτης με συγκίνηση στα μάτια.Μαθητές, φοιτητές, παιδιά με τους γονείς τους, άνθρωποι που βάζουν τον εαυτό τους στις θέσεις του τρένου που μάτωσαν. Άνθρωποι σαν εμάς.

Οι φωνές για δικαιοσύνη σιώπησαν μόνο όταν έγινε ανάγνωση των 57 ονομάτων, στην κεντρική πλατεία της Κορίνθου, όπου ο κόσμος φώναζε “παρών” και “παρούσα”, σε μια κίνηση που σηματοδοτεί πως κανείς δεν πρέπει να μείνει μόνος σε αυτόν τον αγώνα.

Η μεγαλειώδης συγκέντρωση της Παρασκευής 28 Φεβρουαρίου του 2025 στην πόλη της Κορίνθου, θα μείνει στην ιστορία, θα αφήσει την παρακαταθήκη της με ένα μήνυμα: Πως ένα ετερόκλητο κοινό κατάφερε να ενώσει τη φωνή του ζητώντας Δημοκρατία. Ζητώντας φως. Ζητώντας οξυγόνο.

Οι σημερινές συγκεντρώσεις με τα διάσπαρτα επεισόδια σε άλλες πόλεις, δεν μπορούν να επισκιαστούν από τίποτα, από καμία μεθόδευση και από κανένα σχέδιο γνωστών και μη, αγνώστων. Το αίτημα ήταν και θα είναι “δικαίωση μέχρι τέλος”.

Η συμμετοχή μαθητών από το Μουσικό Σχολείο Κορίνθου ήταν μαγική, όπως και όλοι οι μουσικοί που παρευρέθηκαν και έπαιξαν στη μνήμη των 57 αδικοχαμένων συνανθρώπων μας. Γενικότερα, η δυναμική παρουσία μαθητικού και φοιτητικού κινήματος, είναι μάλλον το πιο αισιόδοξο μήνυμα της σημερινής μέρας.

Μετά το τέλος των ομιλιών, ακολούθησε μεγάλη πορεία με προορισμό τον παλιό σταθμό του ΟΣΕ.

Φυσικά, η μέρα δεν προσφέρεται για πολιτικά συμπεράσματα. Ήταν ημέρα μνήμης, τιμής και διαμαρτυρίας για έναν πολύ συγκεκριμένο σκοπό. Όμως η κοινωνία βράζει και δείχνει να βρίσκει πάλι δειλά δειλά την κινηματικότητά της, η οποία τα τελευταία χρόνια είχε εκλείψει. Και να μην ξεχνάμε πως πάντοτε η αλλαγή έρχεται από κάτω προς τα πάνω. Ο κόσμος ορίζει τις συνθήκες και όχι το αντίστροφο. Ας μην το ξεχνάμε αυτό, ποτέ.