Ακούσαμε μέχρι τώρα ελάχιστα από τους συναδέλφους της πλειοψηφίας, εκτός από τις γνωστές σοφιστείες του κ. Βορίδη, ο οποίος επί χρόνια ήταν θιασώτης της ακροδεξιάς, και είχε το θράσος να μας κατηγορήσει ότι υποστηρίζουμε ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Αυτή η πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας έχει αναλάβει «εργολαβία» σχεδόν τη συζήτηση δυσπιστίας. Διότι υπάρχουν άνθρωποι μετριοπαθείς, μετρημένοι, άνθρωποι του πεδίου και από τον χώρο αυτό. Επικοινώνησαν μαζί μου και άνθρωποι φιλελεύθεροι, κεντρώοι, οι οποίοι συμφωνούσαν πλήρως για πρώτη φορά, με την τοποθέτηση του κ. Τσίπρα και θεωρούν όνειδος και ντροπή αυτό που συμβαίνει στη χώρα. Ακούσαμε κραυγές και όχι ουσία και επιχειρήματα.

Ακούσαμε, όμως, και πράγματα από τον κ. Σκυλακάκη, από τον κ . Τσιάρα, σαν μαγική εικόνα, σαν διπλή πραγματικότητα σχετικά με το τι παρέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του το 2015. Δεν το ξεχνάει ο κόσμος. Παρέλαβε ανθρωπιστική κρίση, χρεοκοπία, άδεια ταμεία, κοινωνικό κράτος διαλυμένο και κατάφερε να κρατήσει την κοινωνία όρθια, να βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια, να αφήσει αποθεματικό.
Η λέξη «μεταρρυθμίσεις» όταν ακούγεται από τη ΝΔ είναι εφιάλτης για τον κόσμο. Ξήλωμα κοινωνικών δικαιωμάτων, ξεπούλημα δημόσιων επιχειρήσεων, απευθείας αναθέσεις και μετακλητοί, διασπάθιση δημοσίου χρήματος και αισχροκέρδεια, υπερκέρδη σε λίγους, φτωχοποίηση για τους πολλούς, πρώτη κατοικία στο «σφυρί».

Έξω από τον Άρειο Πάγο ο κόσμος διεκδικεί τα αυτονόητα, να εφαρμοστεί ο νόμος του ΣΥΡΙΖΑ του 2015 για τα funds, με τις δικλείδες και την προστασία των πολιτών και όχι ο δικός σας που ξήλωσε τα πάντα.

Η τιμή από το χωράφι των αγροτών στο ράφι – για να μιλήσω για την περιφέρειά μου- είναι πέντε και έξι φορές επάνω. Αυτή είναι η κατάσταση. Αυτές είναι οι μεταρρυθμίσεις σας…

Λέτε ότι το κράτος δικαίου επί ΣΥΡΙΖΑ επιδεινώθηκε. Καμία συνοχή με αυτά που έλεγαν το Συμβούλιο της Ευρώπης, τα ευρωπαϊκά όργανα, για νομοσχέδια που εκσυγχρόνισαν τη χώρα και την ευθυγράμμισαν με τις πιο προοδευτικές και σύγχρονες διατάξεις αποκατέστησαν αδικίες και ενίσχυσαν το κράτος δικαίου.

Συζητάμε για τις υποκλοπές, για τις παρακολουθήσεις και για όλες αυτές τις καταστάσεις που διασύρουν τη χώρα. Νιώθει κανείς πραγματικά ντροπή με αυτό που συμβαίνει, είναι ένα τεράστιο ζήτημα, ένα σκάνδαλο, ένα έγκλημα για τη Δημοκρατία.
Όταν διαβάζαμε τον Όργουελ, δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι θα το ζήσουμε, θα το βλέπαμε στην πράξη, στην καθημερινότητά μας. Δεν μπορούσε να μας περάσει από το μυαλό ότι θα συμβεί αυτό σε ένα κράτος το οποίο έχει Δημοκρατία, το οποίο έχει θεσμούς, έχει κανόνες, που όμως πρέπει να τηρούνται για όλους.

Η Δημοκρατία, οι ατομικές ελευθερίες, η αξιοπρέπεια, η ελευθερία της έκφρασης, κατακτήθηκαν με αγώνες και θυσίες στην Ελλάδα και για αυτό πρέπει να τις υπερασπιστούμε όλοι.
Παρακολουθούσατε, Υπουργούς, Βουλευτές, Ευρωβουλευτές, δημοσιογράφους, την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων. Και αυτό σηματοδοτεί για τον πολίτη ότι οποιοσδήποτε μπορεί να παρακολουθείται, κάποιος που έχει κοινωνική δράση, που διεκδικεί, που δείχνει την ανθρωπιστική του αλληλεγγύη. Είναι μια επιστροφή στο παρακράτος του 1960.
Κάποτε ομνύατε τις Ανεξάρτητες Αρχές, τη λειτουργία τους, τη σημασία τους, την ανεξαρτησία τους. Και τώρα, επειδή ακριβώς έγινε το αυτονόητο, αυτό που ορίζει ο νόμος και το Σύνταγμα, αυτό που έκανε ο επικεφαλής της, να ελέγξει και να ενημερώσει, τις στοχοποιείτε.

Έχουμε πια αποδείξεις, για το ρόλο της ΕΥΠ στο σκάνδαλο, η οποία ήταν υπό τις οδηγίες και την εποπτεία του Πρωθυπουργού, και αυτό αποτελεί εκτροπή. Σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα και κράτος δικαίου θα υπήρχαν παραιτήσεις και της ίδιας της κυβέρνησης. Για πολύ μικρότερης σημασίας θέματα συνέβη αυτό σε ευρωπαϊκές χώρες.

Η Δημοκρατία δεν είναι ήσσονος σημασίας, είναι ο «καμβάς», είναι η προϋπόθεση για όλα τα υπόλοιπα, για την κοινωνική δικαιοσύνη, την αναδιανομή, την ισότητα, τους θεσμούς, το κράτος δικαίου.
Επί μέρες επιχειρείτε την αλλαγή ατζέντας στο προσφυγικό – μεταναστευτικό. Υπάρχει όμως ευρωπαϊκό και διεθνές δίκαιο, η ανάγκη για κοινωνίες συνοχής, αλληλεγγύης και ισότητας και υπάρχει και η ανάγκη να διεκδικήσουμε στην Ευρώπη ένα άλλο Σύμφωνο Μετανάστευσης.

Η Ουκρανία θα έπρεπε να μας κάνει σοφότερους για το τι συμβαίνει και τι σημαίνει προσφυγικό-μεταναστευτικό και τι μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή οπουδήποτε. Όμως εσείς εκθέτετε τη χώρα με την κατάσταση στις δομές στην ενδοχώρα, χωρίς προσωπικό, με οικογένειες και παιδιά χωρίς φαγητό για μέρες, στη Ριτσώνα και αλλού. Με απευθείας αναθέσεις, μετακλητούς, ιδιωτικοποιήσεις βασικών δομών, με βαριές κατηγορίες και καταγγελίες από την «Καθημερινή» και από άλλους για επαναπροωθήσεις από κουκουλοφόρους και μαυροντυμένους. Επιλέγετε τις τεράστιες δομές-φυλακές στα νησιά και τον Έβρο, και ορίζετε την Τουρκία, η οποία εργαλειοποιεί το προσφυγικό, ως ασφαλή τρίτη χώρα.

Αυτό που κάνετε στον Έβρο είναι μια σπέκουλα. Και θέλετε να το «πουλήσετε» σε ένα συγκεκριμένο ακροατήριο. Διότι αυτά που βγαίνετε και λέτε, που σας τα έχουν γράψει σε όλες τις ομιλίες σας, δεν τεκμηριώνονται και, μάλιστα, αγνοείτε την πλήρη εικόνα και την έρευνα που ήδη διεξάγεται.

Εδώ πρέπει να απαντήσετε σε κάποια πράγματα. Εμείς είπαμε πολύ συγκεκριμένα για εφαρμογή της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (για την διάσωση των 38, που εσείς αρνιόσασταν στην αρχή την ύπαρξή τους) και τίποτε άλλο. Είπαμε, εάν είναι στην ελληνική επικράτεια, να επιχειρήσει η ελληνική Πολιτεία. Είπαμε, εάν είναι σε τουρκική επικράτεια, να διεθνοποιήσουμε το ζήτημα και να δώσουμε τις ευθύνες που αναλογούν στην Τουρκία. Τελικά αποδείχτηκε ότι ήταν μισή-μισή αυτή η νησίδα. Δεν είπαμε τίποτα για το οποίο πρέπει να απολογηθούμε.

Βασίζεστε σε μία μαρτυρία η οποία είναι ενός ανθρώπου από τους τριάντα οκτώ. Και ενώ η υπόθεση είναι στη Δικαιοσύνη -σε ανώτατο επίπεδο μάλιστα- και είναι μια σύνθετη και δύσκολη υπόθεση. Υπάρχουν οι μαρτυρίες της μητέρας και του πατέρα για το θέμα αυτό και τις αγνοείτε και επιλέγετε να στοχοποιείτε δικηγόρους και ανθρώπους του πεδίου που λειτούργησαν στο πλαίσιο του ρόλου τους οι οποίοι λένε απλώς «διερευνήστε». Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι. Δεν είναι κράτος δικαίου αυτό και πρέπει να το περιφρουρήσουμε για όλα και για όλους και χωρίς εντυπώσεις.

Πριν από περίπου οκτώ χρόνια η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς ήταν για πρώτη φορά πραγματικότητα. Πολύ σύντομα, λοιπόν, μετά από αυτή τη νίκη οκτώ χρόνια πριν, θα γίνει το ίδιο και θα αποδείξουμε ότι δεν είναι όλοι ίδιοι, ότι υπάρχει άλλος δρόμος και ότι με ολοκληρωμένο σχέδιο και ριζοσπαστικές προτάσεις θα κρατήσουμε όρθια την κοινωνία.