Ο Στέλιος Σαλβαδόρ μίλησε στο klife.gr και στον Αντώνη Σουκαρά, για την δημιουργική φάση στην οποία βρίσκεται, για τα σχέδια του στο Λονδίνο, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στη σχέση του με τον παπαγάλο, αλλά και να θυμηθεί την μία και μοναδική φορά που έχει ξανά παίξει στην Κορινθία, το μακρινό 2007.

Στην πορεία των 30 και πλέον ετών που έχουν τα Μωρά στη Φωτιά, υπάρχουν πράγματα που έχεις μετανιώσει μέσα σου;
Πάρα πολλά …που να σου τα λέω…..αλλά στην τελική όλα καλά…Δε μετάνιωσα για τίποτα.

Ποιος είναι ο λόγος που επέλεξες να προσθέσεις τα πνευστά λίγα χρόνια πριν στο ήδη υπάρχον ύφος των “Μωρών”;
Αν προσέξεις σε πολλά τραγούδια ήδη από τον πρώτο δίσκο του 1987 υπάρχουν τέτοιου είδους ήχοι στη ενορχήστρωση , μόνο που λόγω μη δυνατοτήτων της παραγωγής αυτά τα όργανα αποδίδονταν με συνθεσάιζερς. Ετσι το θέμα κι η μελωδία της εισαγωγής στο Κάτω στην Πόλη έχει ηχους πνευστών, ο Χαμαιλέων φλάουτο, το Εμβατήριο brass section κλπ. Από το 2007 που μου δόθηκε η δυνατότητα, μπορώ πλέον να χρησιμοποιώ αληθινά πνευστά,τρομπόνι ,τρομπέτα και σαξόφωνο όποτε χρειάζεται ,και στις συναυλίες τα έχω πάντα μαζί μου.

Ελληνόφωνο rock. Με τη ματιά ενός… παλιού του είδους, σε τι επίπεδο θεωρείς ότι βρίσκεται σήμερα και αν πιστεύεις ότι αφήνει υποσχέσεις για το μέλλον…
Για τον εαυτό μου που μπορώ να μιλήσω, όντως βρίσκομαι στην καλύτερη περίοδο δημιουργικά.Έχω μια παραγωγή σε εξέλιξη στο Λονδίνο και σε λίγο θα κυκλοφορήσει ένα βινύλιο με ηχογραφήσεις από όλη μου τη μουσική ιστορία και από το Λονδίνο και στις 5 Μαρτίου έχουμε μια μεγάλη συναυλία στο 93feet East στην οδό Brick Lane του Λονδίνου. Συναυλιακά επίσης κάνουμε αρκετές εμφανίσεις με μια καταπληκτική ομάδα φίλων και μουσικών που είμαστε μαζί πολλά χρόνια και προσπαθούμε να ερχόμαστε σε επαφή με τους φίλους μας σε όλο και περισσότερες περιοχές και συναυλιακούς χώρους σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Οταν χρειάστηκε να αφήσεις το μπάσο για να ασχοληθείς με διάφορα άλλα θέματα που υπήρχαν, ένιωσες ότι κάτι λείπει, ότι κάτι δεν πάει καλά στον ήχο, ότι πρέπει να επιστρέψει άμεσα ή ακόμα αν ένιωσες ότι λείπει σε εσένα;
Όντως χαίρομαι που το λές αυτό γιατί όντως συνέβη. Μια περίοδο για διάφορους λόγους είχαμε κάποιον άλλο μπασίστα στο συγκρότημα .Μέχρι που διάφοροι φίλοι μουσικοί ,αλλά και φίλοι από το κοινό ,έλεγαν πως ο ήχος είχε αλλάξει γιατί παρότι ο μουσικός αυτός και φίλος και καλός μουσικός δεν είχε το δικό μου στυλ στο παίξιμο.Έτσι πολλοί μου έλεγαν οτι έχουν ταυτίσει τα Μωρά στη Φωτιά με εμένα στο μπάσο και τη φωνή κι έτσι ‘’επέστρεψα’’ σ΄αυτό που κάνω τόσα χρόνια από την αρχή.Γράφω τους στίχους και τη μουσική, αλλά επίσης παίζω μπάσο και τραγουδάω και κάνω και τις παραγωγές στο συγκρότημα.Η χρήση του μπάσου δε …είναι χαρακτηριστική στα Μωρά στη Φωτιά.

Εχοντας πλέον “ωριμάσει” και σχεδόν ολοκληρώσει την προσωπική σου μουσική και στιχουργική εξέλιξη, θα επιχειρούσες περισσότερες μελοποιήσεις ποιημάτων;
Ο κύριος λόγος που ασχολούμαι με τη μουσική είναι για να κάνω τα δικά μου πράγματα σε στίχο και μουσική, αλλά αγαπώ τόσο πολύ την ποίηση και έχει τόσο σπουδαία πράγματα να μας δείξει, που όποτε μου δίνετε η ευκαιρία μελοποιώ ένα ποίημα, ναι.. αξίζει να μελοποιήσω ένα ποίημα που μου αρέσει.

Βινύλιο, CD, Mp3 κλπ; Είσαι παραδοσιακός στο πρώτο ή είναι συνδυασμός;
Είναι τόσο ωραία η μουσική που όποιος τρόπος μπορεί να τη ματαδόσει είναι ευπρόσδεκτος. Κάθε φορμά έχει τις ιδιαιτερότητές του, τα υπέρ και τα κατά του, αλλά τελικά είναι συνδυασμός ο τρόπος που ακούμε μουσική.

Κοιτώντας πίσω στο παρελθόν, πότε κατάλαβες την παρακαταθήκη που άφησαν τα Μωρά στη Φωτιά στην ελληνόφωνη rock σκηνή;
Από πολύ νωρίς είχα καταλάβει ότι ο κόσμος είχε αγαπήσει τον πρώτο δίσκο του 1987, γιατί πολύ νωρίς συνθήματα στους τοίχους της Θεσσαλονίκης έγραφαν πότε στιχάκια από τραγούδια μου, πότε τίτλους τραγουδιών, πότε το όνομα του συγκροτήματος. Το σίγουρο είναι πως τα Μωρά στη Φωτιά και τα τραγούδια τους, τους στίχους και τη μουσική των οποίων εγώ έγραφα, παρότι δεν αναφέρεται στον πρώτο δίσκο, επηρέασαν και βοήθησαν στην άνθηση του ελληνόφωνου ροκ τη δεκαετία του 90 , αλλά επίσης και στην αναγνώριση αυτού του είδους μουσικής από τον κόσμο.Ήταν ξεκάθαρο ήδη από το 1988 η μεγάλη επιρροή αυτού του συγκροτήματος, σε όλη την ελληνική σκηνή.

Ερχεσαι για πρώτη φορά στην Κορινθία; Αν όχι, θυμάσαι ποια ήταν η τελευταία;
Έχουμε έρθει ακόμη μια φορά στην Κόρινθο αυτή τη φορά το 2007 για μια συναυλία σε κάποιο μαγαζί και ήταν πολύ ωραία.Είχα δοκιμάσει μάλιστα κάποια καινούργια πράγματα μουσικά,για πρώτη φορά, τα οποία πήγαν πολύ καλά και έκτοτε τα έχω ενσωματώσει.

Στην Κορινθία γεννήθηκε, μεγάλωσε και εξελίσσεται μια πολλά υποσχόμενη μπάντα, η οποία πραγματοποιεί εδώ και μερικά χρόνια συνεχείς περιοδείες σε Ευρώπη και Αμερική. Οι 1000 mods. Τους έχεις ακούσει; Και ποια η άποψη σου για το αποτέλεσμα που βγάζουν;
Ναι τους έχω δει μια φορά, μια χαρά ήταν.

Η νεότερη γενιά παρατηρείς ότι ψάχνει και θέλει να μάθει τα Μωρά στη Φωτιά ή είναι μια… προσωπική υπόθεση με τη γενιά που μεγαλώσατε μαζί;
Mου έχει κάνει εντύπωση πόσο ανανεώνεται το κοινό,βλέπουμε συνέχεια νέα παιδιά να έρχονται και μάλιστα γνωρίζουν και τραγουδούν μαζί μας τα τραγούδια στις συναυλίες.Πολύ νέα παιδιά που γίνονται ένα με το συγκρότημα και μας παρακολουθούν σε παλιότερες αλλά και σε καινούργιες δουλειές.Ένα ενιαίο σύνολο ακροατών από μικρότερες αλλά και μεγαλύτερες ηλικίες μας παρακολουθεί και είμαστε χαρούμενοι γι αυτό.

Ελληνόφωνη ή ελληνική rock ;;
Οπως κι αν το πεις είναι το ίδιο. Δυνατός ηλεκτρικός ήχος , με στίχους στα ελληνικά που είναι πιο άμεση η επικοινωνία αλλά και η έκφραση του τραγουδιστή αφού μιλάει κατευθείαν στη μητρική του γλώσσα,οπότε μπορεί και να είναι πιο εκφραστικός ίσως.

Ο παπαγάλος στο εξώφυλλο ήταν απλά μια γραφιστική δημιουργία ή είναι κομμάτι του εαυτού σου;
Ο Παπαγάλος είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια, το θέμα του είναι συμβολικό και μιλάει για το πως εκπαιδευόμαστε από τα διάφορα “κέντρα εξουσίας”, ώστε, σαν παπαγαλάκια να λέμε στην αρχή κι έπειτα να κάνουμε ό,τι μας μαθαίνουν, όπως ο εκπαιδευτής του παπαγάλου στο τραγούδι. Ο Παπαγάλος μαθαίνει μόνο από τον εαυτό του. Γι αυτό για να του μάθουν να μιλάει, του βάζουν ένα ακόμη παπαγάλο μαζί του. Όταν δεν υπάρχει το ταίρι του τότε τον βάζουν μπροστά σ΄ένα καθρέφτη και του μιλάνε. Ετσι μ ΄ενα τόσο “ευτελές κόλπο” ο παπαγάλος ακούγοντας τη φωνή του όπως νομίζει, αρχίζει και μιλάει. Πολύ αγαπημένο θέμα και αγαπημένο τραγούδι, μάλιστα φέτος του κάναμε μια καταπληκτική εκτέλεση στο Λονδίνο που πήγε πολύ καλά η συνολική παραγωγή του κομματιού και θα μπορείτε σε λίγο να το ακούσετε επίσης και από το πιο πρόσφατο βινύλιο μας το Χρυσό Κλειδί.