Ουσιαστικά πρόκειται για μια παραλλαγή της πίτσας και είναι μία αλμυρή φοκάτσια στην οποία μπορούν να προστεθούν τα ίδια υλικά, που χρησιμοποιούμε και για την πίτσα.

Η pinsa που είναι πλατιά και ωοειδής αποτελεί παραδοσιακή συνταγή της Ρώμης στην περιφέρεια του Λάτσιο και χρονολογείται από την αρχαιότητα. Μάλιστα, μιλάμε για πρόγονο της πίτσας, καθώς η ονομασία της «pinsa» προέρχεται από τη λέξη pinsere (λατινικά), που μεταφράζεται ως «πιέζω με δύναμη προς τα κάτω» και που αυτό ασφαλώς αφορά τη διεργασία του ζυμαριού, προκειμένου να γίνει πιο πλατύ, ώστε να θυμίζει πίτα.

Μάλιστα, φαίνεται πως η pinsa αποτελούσε προσφορά των αρχαίων Ρωμαίων στους θεούς. Επίσης, λέγεται πως ήταν και το πρώτο πράγμα που έφαγε ο Αινείας κατά την επιστροφή του στη Ρώμη, μετά τον Τρωικό πόλεμο.

Σήμερα, τη βρίσκουμε, ως pinsa romana moderna, όπως είναι η πλήρης ορολογία της. Η ζύμη της αποτελείται συνήθως από μίγμα αλεύρων (κεχρί, κριθάρι και σίκαλη) που ωριμάζει για αρκετές ώρες ή και ημέρες. Ακόμη, για τη ζύμη της απαιτείται η προσθήκη αλατιού, νερού και αρωματικών βοτάνων.

Τέλος, είναι σημαντικό να γνωρίζεις πως το νερό που χρησιμοποιείται για την παρασκευή της pinsa πρέπει να είναι πάντοτε κρύο και πως η ζύμη της διαθέτει λιγότερους υδατάνθρακες και λιπαρά από την πίτσα. Θα λέγαμε πως είναι η light βερσιόν της πίτσας. Σήμερα πολλοί χώροι εστίασης την έχουν εντάξει στο μενού τους.

Που θα τη βρεις στην Κορινθία

Η παραπάνω ερώτηση είναι σχετικά δύσκολη και η αλήθεια είναι ότι μάλλον θα αδικήσουμε αρκετά καταστήματα που την έχουν προσθέσει στον κατάλογο τους. Σε κάθε περίπτωση, pinsa romana μπορούμε να βρούμε πλέον σε αρκετές ιταλικές ή μη κουζίνες του Νομού. Eπίσης δεν απαιτείται να ψάξουμε μόνο κάποιο εστιατόριο για να την εντοπίσουμε. Και ορισμένα all day μαγαζιά, κάνουμε άψογα τη δουλειά τους!